Vlaams Belang eist transparantie en ommekeer in beleid

Uit nieuwe cijfers blijkt dat het aantal leefloners in Mechelen opnieuw stijgt: van 2.123 in 2023 naar 2.248 in 2024. Tegelijkertijd tonen gegevens aan dat slechts 555 leefloners via het Lokaal Activeringspact aan een job werden geholpen. Dat betekent dat amper 25,4% effectief geactiveerd werd.

“Het is hallucinant dat meer dan 1.600 leefloners in Mechelen blijven hangen in een uitkering zonder activeringstraject,” stelt Tomas Verheyden, raadslid in het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst (BCSD) voor Vlaams Belang.

Maar volgens Verheyden is het activeringsprobleem slechts het topje van de ijsberg. Ook het totaal aantal leefloners ten opzichte van de bevolking is problematisch. Waar Antwerpen – met al zijn grootstedelijke uitdagingen – 18,6 leefloners per 1.000 inwoners telt, ligt dat cijfer in Mechelen op maar liefst 25,2 per 1.000 inwoners.

“Per duizend inwoners heeft Mechelen dus meer leefloners dan Antwerpen. Dat is geen kleine nuance, dat is een alarmsignaal,” zegt Verheyden. “Het beleid mag zich niet beperken tot mooie cijfers over activering. We moeten de totale omvang van het probleem durven erkennen.”

Vlaams Belang vraagt daarom volledige transparantie van het stadsbestuur over:

• Het aantal leefloners dat langdurig passief blijft;
• Het aantal vrijstellingen van werkbereidheid wegens ‘billijkheidsredenen’; De samenstelling van het leefloonbestand (bv. Niet-gescheiden moeders, herkomst en taalniveau).

“Zonder inzicht in deze gegevens kan er onmogelijk sprake zijn van een ernstig sociaal beleid,” aldus Verheyden. “We moeten naar een model waarin hulp gepaard gaat met verantwoordelijkheid.”

Vlaams Belang Mechelen pleit voor concrete hervormingen:

• Strikte opvolging en evaluatie van GPMI-contracten, waarbij ‘billijkheid’ slechts in uitzonderlijke gevallen geldt (zoals hoge leeftijd of gezondheidsproblemen);
• Verplichte deelname aan taallessen, vrijwilligerswerk of opleiding als voorwaarde voor het behoud van het leefloon;
• Automatische en transparante rapportering van het OCMW aan de gemeenteraad over het activeringspercentage en de vrijstellingen.

“Wie écht niet kan werken, moet geholpen worden. Maar wie kán bijdragen, moet daar ook toe worden aangezet. Onze sociale zekerheid is er voor wie het nodig heeft – niet voor wie er zijn levensstijl van maakt,” besluit Tomas Verheyden.

Het borstgeklop van het stadsbestuur over zogenaamde activeringssuccessen is dan ook totaal misplaatst. Vlaams Belang dringt aan op minder zelfgenoegzaamheid en meer introspectie – want pas dan begint échte sociale rechtvaardigheid.